ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ 

ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺳﻔﺮ ﺷﻬﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﺍﺯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﮐﺮﻡ ﻃﺮﻓﻪ ﻧﺴﯿﻤﻰ ﺑﻮﺯﯾﺪ 

ﮐﻪ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ ﻭ ﺻﻔﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﻧﺎﺯﻡ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﯾﺶ 

ﭘﻠﻪ ﺍﺯ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺩﯾﻮ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﻓﯿﺾ ﺭﻭﺡ‌ﺍﻟﻘﺪﺳﻢ ﮐﺮﺩ ﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺎﺕ 

ﻫﻤﺮﻫﻰ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺑﺠﺰ ﺍﺯ ﺟﺎﻫﻞ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﻫﻰ 

ﻻ‌ﯾﻖ ﻣﮑﺘﺐ ﻓﺨﺮ ﺍﻟﻨﺠﺒﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺘﻢ ﺯ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺧﻄﺎﭘﻮﺷﻰ ﺍﻭ 

ﻣﻦ ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻭﻓﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﮏ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﮑﺸﻢ 

ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﺯﯾﻦ ﺩﻋﺎﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻰ‌ﺑﺮﮔﻰ ﻭ ﺿﻌﻒ 

ﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﺩﺏ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺮﺍ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

ﻫﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﯾﻢ ﺍﮔﺮ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﺑﺪ 

ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﺯﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﯿﻀﻰ ﮐﻪ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: